Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

quaestum facere

  • 1 quaestus

    quaestus, ūs, m. (quaero), I) das Suchen, in quaestibus istic et voluptatibus amoribusque hominum fuit, gesucht, verehrt u. geliebt von allen, Gell. 16, 19, 6 (vgl. quaestio no. I). – II) der Erwerb, Gewinn, die Einnahme, A) im allg.: α) mit obj. Genet. od. Genet. Gerund.: hunc (deum Mercurium) ad quaestus pecuniae (Gelderwerb) mercaturasque habere vim maximam arbitrantur, Caes. b. G. 6, 17, 1: emendi aut vendendi quaestu et lucro duci, Cic. Tusc. 5, 9. – β) m. subj. Genet. od. m. Adi. od. absol.: qu. carcerarius, E. eines Gefängniswärters, Gefängniswärterei, Plaut.: forensis (auf dem Forum), Cic.: frumentarius (vom Getreide), Cic.: mediocris (mäßiger), Cic.: stabilissimus minimeque invidiosus, Cato: quaestus minimus, Auct. b. Alex.: quaestus maxime pius (unschuldigste) stabilissimusque, Cato: quaestus ac lucrum unius agri et unius anni, Cic.: illiberales et sordidi quaestus (Gewerbe) mercennariorum omnium, Cic.: quaestus magni atque uberes, Cic.: inopia quaestus, Erwerblosigkeit, Tac. – colere suum quaestum, Plaut.: ex Castoris et Pollucis templo quaestum sibi et praedam improbissimam comparare, Cic.: constituere sibi quaestus (Erwerbsquellen) magnos atque uberes ex his causis, quas etc., Cic.: mediocri quaestu contentum esse, Cic.: eo profusius quaestui atque sumptui deditum esse (auf E. u. Aufwand erpicht sein), Sall.: pretio quaestuque duci, Cic.: tibi hominum innocentium sanguis non modo voluptati, sed etiam quaestui fuit, Cic.: quibus fides decus pietas postremo honesta atque inhonesta omnia quaestui sunt, die Handel treiben mit usw., Sall.: ut primum lingua esse coepit in quaestu, zur Erwerbsquelle wurde, Quint.: medicis gravis annus in quaestum est, ist eine Erwerbsquelle, Sen.: et quaestus ex alieno errore (aus fremdem Aberglauben) facilis, quem velut ex concessae artia usu exercebant, Liv.: quaestum carcerarium facere, Plaut.: maximos quaestus praedasque fecisse, Cic.: furtis quaestum facere, auf betrügerische Weise sein Gewerbe treiben, Cic.: quaestum ex adulterio uxoris suae facere, Gewinn ziehen, ICt.: HSCCCIɔɔɔ quaestus facere nolle, einen G. von 100000 S. verschmähen, Cic.: nullum in eo facio quaestum (dabei gewinne ich nichts), quod (daß du usw.) etc., Cic.: in privatis rebus rem mandatam non modo malitiosius gerere sui quaestus aut commodi causā, verum etiam neglegentius, Cic.: quaestui habere (als Erwerbsquelle benutzen) rem publicam, Cic.: equites, Caes.: ab adulescentulo (von Jugend auf) quaestum sibi instituisse (sich zum Lebenszweck gemacht haben) sine impendio, Cic.: quaestu iudiciario pasci, sich vom Gewerbe eines Richters nähren, Cic.: sestertium centiens et octogiens ex aerario sibi attributum Romae in quaestu (auf Zinsen angelegt) relinquere, Cic.: servire quaestui, auf G. sehen, Cels.: nullis quaestibus sustineri, von keinem Erwerbe (Gewerbe) leben, Plin. ep. – B) insbes., das Gewerbe einer Buhlerin oder eines Buhlknaben, das Hurengewerbe (vollst. meretricius quaestus, Plaut. cist. 41 u. Cic. Phil. 2, 44. Donat. Ter. Andr. 4, 5, 9: Plur. meretricii quaestus, Sen. contr. 1, 2. § 4), zB. quaestum corpore facere, Plaut. Poen. 1140. Liv. 26, 33, 8. Val. Max. 6, 1, 6. Tac. ann. 2, 85: quaestum corpore factitare, Val. Max. 6, 1, 10: u. bl. quaestum facere, Plaut. cist. 121. Ter. heaut. 640: quaestum occipere, Plaut. capt. 98. Ter. Andr. 79: prostat et in quaestu pro meretrice sedet, treibt das H., Ov. ex Pont. 2, 3, 20. – / Archaist. Genet. Sing. quaestuis, Nov. com. 105. Varro bei Non. 483, 32. Fest. 258 (a), 1 (wo quaestuis zu lesen): u. quaesti, Caecil. com. 130. Titin. com. 26. Pompon. com. 123. Turpil. com. 42 u. 84. Plaut. most. 1107 u.a. Ter. Hec. 836. Varro sat. Men. 436. Vgl. Fleckeisen Krit. Misc. S. 43 f. – Dativ Sing. quaestu, Plaut. rud. 294.

    lateinisch-deutsches > quaestus

  • 2 quaestus

    quaestus, ūs, m. (quaero), I) das Suchen, in quaestibus istic et voluptatibus amoribusque hominum fuit, gesucht, verehrt u. geliebt von allen, Gell. 16, 19, 6 (vgl. quaestio no. I). – II) der Erwerb, Gewinn, die Einnahme, A) im allg.: α) mit obj. Genet. od. Genet. Gerund.: hunc (deum Mercurium) ad quaestus pecuniae (Gelderwerb) mercaturasque habere vim maximam arbitrantur, Caes. b. G. 6, 17, 1: emendi aut vendendi quaestu et lucro duci, Cic. Tusc. 5, 9. – β) m. subj. Genet. od. m. Adi. od. absol.: qu. carcerarius, E. eines Gefängniswärters, Gefängniswärterei, Plaut.: forensis (auf dem Forum), Cic.: frumentarius (vom Getreide), Cic.: mediocris (mäßiger), Cic.: stabilissimus minimeque invidiosus, Cato: quaestus minimus, Auct. b. Alex.: quaestus maxime pius (unschuldigste) stabilissimusque, Cato: quaestus ac lucrum unius agri et unius anni, Cic.: illiberales et sordidi quaestus (Gewerbe) mercennariorum omnium, Cic.: quaestus magni atque uberes, Cic.: inopia quaestus, Erwerblosigkeit, Tac. – colere suum quaestum, Plaut.: ex Castoris et Pollucis templo quaestum sibi et praedam improbissimam comparare, Cic.: constituere sibi quaestus (Erwerbsquellen) magnos atque uberes ex his causis, quas etc., Cic.: mediocri quaestu contentum esse, Cic.: eo profusius quaestui atque sumptui deditum esse (auf E. u. Aufwand erpicht sein),
    ————
    Sall.: pretio quaestuque duci, Cic.: tibi hominum innocentium sanguis non modo voluptati, sed etiam quaestui fuit, Cic.: quibus fides decus pietas postremo honesta atque inhonesta omnia quaestui sunt, die Handel treiben mit usw., Sall.: ut primum lingua esse coepit in quaestu, zur Erwerbsquelle wurde, Quint.: medicis gravis annus in quaestum est, ist eine Erwerbsquelle, Sen.: et quaestus ex alieno errore (aus fremdem Aberglauben) facilis, quem velut ex concessae artia usu exercebant, Liv.: quaestum carcerarium facere, Plaut.: maximos quaestus praedasque fecisse, Cic.: furtis quaestum facere, auf betrügerische Weise sein Gewerbe treiben, Cic.: quaestum ex adulterio uxoris suae facere, Gewinn ziehen, ICt.: HSCCCIɔɔɔ quaestus facere nolle, einen G. von 100000 S. verschmähen, Cic.: nullum in eo facio quaestum (dabei gewinne ich nichts), quod (daß du usw.) etc., Cic.: in privatis rebus rem mandatam non modo malitiosius gerere sui quaestus aut commodi causā, verum etiam neglegentius, Cic.: quaestui habere (als Erwerbsquelle benutzen) rem publicam, Cic.: equites, Caes.: ab adulescentulo (von Jugend auf) quaestum sibi instituisse (sich zum Lebenszweck gemacht haben) sine impendio, Cic.: quaestu iudiciario pasci, sich vom Gewerbe eines Richters nähren, Cic.: sestertium centiens et octogiens ex aerario sibi attributum Romae in quaestu (auf Zinsen angelegt) relinquere, Cic.: ser-
    ————
    vire quaestui, auf G. sehen, Cels.: nullis quaestibus sustineri, von keinem Erwerbe (Gewerbe) leben, Plin. ep. – B) insbes., das Gewerbe einer Buhlerin oder eines Buhlknaben, das Hurengewerbe (vollst. meretricius quaestus, Plaut. cist. 41 u. Cic. Phil. 2, 44. Donat. Ter. Andr. 4, 5, 9: Plur. meretricii quaestus, Sen. contr. 1, 2. § 4), zB. quaestum corpore facere, Plaut. Poen. 1140. Liv. 26, 33, 8. Val. Max. 6, 1, 6. Tac. ann. 2, 85: quaestum corpore factitare, Val. Max. 6, 1, 10: u. bl. quaestum facere, Plaut. cist. 121. Ter. heaut. 640: quaestum occipere, Plaut. capt. 98. Ter. Andr. 79: prostat et in quaestu pro meretrice sedet, treibt das H., Ov. ex Pont. 2, 3, 20. – Archaist. Genet. Sing. quaestuis, Nov. com. 105. Varro bei Non. 483, 32. Fest. 258 (a), 1 (wo quaestuis zu lesen): u. quaesti, Caecil. com. 130. Titin. com. 26. Pompon. com. 123. Turpil. com. 42 u. 84. Plaut. most. 1107 u.a. Ter. Hec. 836. Varro sat. Men. 436. Vgl. Fleckeisen Krit. Misc. S. 43 f. – Dativ Sing. quaestu, Plaut. rud. 294.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quaestus

  • 3 Gewinn

    Gewinn, lucrum (im allg., Ggstz. damnum; im üblen Sinne = elender, schnöder Gewinn). – quaestus (der bei jedem Geschäft beabsichtigte Profit; im üblen Sinne = elender, schnöder Gewinn). – commodum (jeder Vorteil, er bestehe, worin er wolle, Ggstz. incommodum). emolumentum (derjenige Vorteil, der als Folge irgend einer freiwilligen od. verlangten Leistung betrachtet wird, Ggstz. detrimentum, d. i. Abbruch, Einbuße). – compendium (der Vorteil, der in einer Ersparung, Erübrigung besteht, z.B. G. im Würfelspiel, ex lusu alae compendium). – fructus (eig. der Ertrag, den etwas, z.B. ein Grundstück, abwirft; dann übh. jeder Nutzen, jede Frucht unserer Bestrebungen, auch wissenschaftlicher). – praeda. praedae (eig. die Beute im Kriege; dann übh. jeder Gewinn od. Vorteil, den man als eine Art von Beute betrachten kann). – pecunia (Geld als Gewinn, der Geldgewinn). – praemium (der G. als Ehrenpreis it. Belohnung). – ein kleiner G., lucellum; oder aliquid lucelli (z.B. dare alci): reichlicher G. aus etwas, fructus uberrimus ex alqa re. – des G. wegen (halber), lucri causā od. gratiā; lucri faciendi causā; quaestus causā; sui quaestus et commodi causā; pecuniae causā (z.B. omnia facere). – G. haben oder ziehen, lucrum od. quaestum facere: keinen G. haben bei etwas, nullum quaestum facere in alqa re: G. ziehen von od. aus etc., lucrari ex alqa re; quaestui habere alqd: großen G. haben od. ziehen, magnos quaestus praedasque facere: von jmd., magnas praedas facere ab alqo; aus etw., magnas pecunias facere ex alqa re (z.B. ex metallis): nicht genug G. machen od. ziehen können, nullo satiari lucro: G. bringen, lucrum ferre od. apportare; pecuniam afferre: jmdm. G. bringen, alci esse quaestui: G. nehmen, lucrum facere, an etwas, ex alqā re: etwas für G. halten, achten, in lucro ponere; putare esse de lucro. – einen G. (Preis) aussetzen, praemium proponere: den G. erhalten, praemium auferre.

    deutsch-lateinisches > Gewinn

  • 4 gewinnen

    gewinnen, lucrari, lucrificare alqd (übh. etwas profitieren, ersteres auch im Würfelspiele; [1116] beide in weit. Bed. = erlangen übh.). – proficere alqd (vor sich bringen, sowohl in merkantilischer als anderer Hinsicht). – invenire (zu etwas kommen, z.B. magnam pecuniam bono modo [auf rechtliche Weise]: u. laudem). reperire (ausfindig machen, finden, z.B. salutem sibi: u. nomen ex inventore).parare. comparare (herbeischaffen). – consequi, assequi alqd (erlangen übh.). – vincere alqd od. absol. (siegen, den Sieg davontragen, die Oberhand gewinnen, sowohl im Wettspiel, Wettlauf als im Spiele, im Prozesse u. dgl., z.B. vicisse L milia nummûm). tollere (wegnehmen, bekommen, im Spiele, z.B. denarios universos). – nichts g., nihil proficere: viel g., multum lucri auferre; magnum lucrum oder quaestum facere: niemals habe er mehr im Spiele (Würfelspiele) gewonnen, numquam se prosperiore aleā usum esse. – Sprichw., wie gewonnen. so zerronnen, male parta male dilabuntur (Poëta bei Cic. Phil. 2, 65).

    10 Medimnen Getreide gewinnen von einem Morgen Landes, decem medimna arare ex iugero: soviel Getreide gewannen sie durch angestrengte Arbeit, tantum labore suo frumenti exarabant: Erz g., aes effodere: das Eisen aus den Tiefen der Erde g., ferrum e terrae cavernis elicere.

    an etw. gewinnen, a) Profit machen: quaestum facere in alqa re. – nichts an etw. g., nullum quaestum facere in alqa re. – b) zunehmen: acquirere alqd od. ad alqd (hinzuerwerben zu etc., z.B. plus acquisisti dignitatis, quam amisisti rei familiaris: und tu dubitas de possessione detrahere, acquirere ad fidem [an Kredit]). – crescere, augeri alqā re (wachsen, zunehmen an etc., z.B. gratiā, dignitate, honore, fortunā).

    einen Ort etc. gewinnen, a) = erobern: alqm locum capere. – potiri alqm locum oder alqo loco (sich bemächtigen). – b) = erreichen no. II, 3, w. s.

    die Schlacht, ein Treffen, den Sieg gewinnen, superiorem discedere; in proelio oder in pugna vincere: über den Feind, hostem vincere proelio; victoriam ex hoste ferre: der Feind hat (die Schlacht etc.) gewonnen, hostis vicit oder victor evasit. – eine Sache (Rechtssache) gewonnen geben, causā cedere: den Preis (Siegespreis) g., praemium auferre.

    es über sich gewinnen, zu etc. od. daß etc., sustinere mit folg. Infin.; in animum inducere mit folg. Infin. od. m. folg. ut u. Konj. (es übers Herz bringen); audere m. folg. Infin. (den Mut haben, zu etc.). – ich gewinne es gern über mich, zu etc. od. daß ich etc., libenter facio, ut etc.: ich gewinne es ungern über mich, zu etc. oder daß ich etc., invitus facio, ut etc.; gravor m. Infin. – es nicht über sich gewinnen können, zu etc. oder daß etc., a se oder abanimo impetrare non posse, ut etc. (es nicht von sich erlangen können); in animum inducere non posse, ut etc. (es nicht übers Herz bringen können); sibi imperare non posse, ut etc. (sich den Zwang nicht antun können); patinon posse, ut etc. (es nichtdulden können).

    die Herzen gewinnen, animos sibi conciliare: die Herzen durch etwas für sich zu g. [1117] suchen, alqā re hominum (plebis etc.) animos ad benevolentiam allicere: die Herzen für jmd. g., animos (hominum, plebis etc.) conciliare ad benevolentiam erga alqm.

    jmd. (für sich) gewinnen, alqm oder alcis animum conciliare (sich jmd. verbinden, sich u. seiner Sache geneigt machen, z.B. pecuniā, donis, pollicitationibus: u. conc. sibi iudicem od. sibi iudicis animum). – alqm oder alcis animum od. mentem allicere (gleichs. anlocken, an sich ziehen, z.B. dicendo mentes). – alqm in suas partes ducere od. trahere (auf seine Partei ziehen). – alqm ad studium sui perducere (jmd. sich ergeben machen). – alcis gratiam consequi (jmds. Wohlwollen u. Gunst erlangen). – alqm ad causam suam perducere (jmd. zu seiner Sache hinüberziehen, durch Geschenke, donis). – alqm ad sententiam suam perducere (jmd. zu seiner Meinung hinüberziehen, für seine Meinung gewinnen). – jmd. durch Geld g., daß er etw. tut od. unterläßt, s. bestechen: jmd. (durch Unterredung) dafür g., daß er etc., alci id persuadere, ut etc.: jmd. zu g. suchen, alqm od. alcis animum tentare, zu etwas ad alqd (gleichsam versuchsweise einen Angriff auf jmds. Gemüt machen, z.B. pecuniā, promissis et minis); alqm od. alcis animum sollicitare, zu etw., ad alqd (aufregen, zu reizen suchen, z.B. pecuniā od. pretio: u. spe libertatis); alqm aggredi (sich an jmd. machen u. ihn für sich zu g. suchen, z.B. variis artibus). – etw. für sich zu g. suchen, alqd sibi quaerere. gewinnend (die Gemüter), s. anziehend.

    deutsch-lateinisches > gewinnen

  • 5 quaestus

    quaestus, ūs (archaic gen. quaesti, Plaut. Aul. 1, 2, 5; id. Poen. prol. 95; Ter. Hec. 5, 3, 38; Titin., Nov., Turp., and Caecil. ap. Non. 483, 19 sq.; Varr. ib. 492, 20.— Gen. quaestuis, Varr. ap. Non. 483, 32), m. [quaero], a gaining, acquiring; gain, acquisition, profit, advantage (quite class.; syn.: lucrum, emolimentum).
    I.
    Lit.:

    quaestus pecuniae,

    Caes. B. G. 6, 17, 1:

    emendi aut vendendi quaestu et lucro duci,

    Cic. Tusc. 5, 3, 9:

    pauperes homines, quibus nec quaestus est, nec, etc.,

    Plaut. Rud. 2, 1, 2:

    ad suom quemque hominem quaestum esse aequomst callidum,

    id. As. 1, 3, 34:

    quaestus ac lucrum unius agri, et unius anni,

    Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106:

    cum quaestu compendioque dimittere,

    id. ib. 2, 2, 3, §

    6: quibus fides, decus, pietas, postremo honesta atque inhonesta omnia quaestui sunt,

    are venal, are turned to gain, Sall. J. 31, 12:

    quaestui deditum esse,

    id. C. 13, 5:

    quaestui servire,

    Cels. 3, 4:

    ad suom quaestum callere,

    Plaut. Truc. 2, 5, 40:

    in quaestu esse,

    to bring gain, be turned to profit, Quint. 1, prooem. § 13: quaestui habere rem publicam, to derive advantage, enrich one ' s self, by the administration of public affairs, Cic. Off. 2, 22, 77:

    pecuniam in quaestu relinquere,

    to let out money at interest, on usury, id. Pis. 35, 86.—

    Prov.: non potest quaestus consistere, si eum sumptus superat,

    Plaut. Poen. 1, 2, 74; cf.:

    is (sumptibus suis) vel Herculi conterere quaestum possiet,

    i. e. he could spend all the tithes offered to Hercules, id. Most. 4, 2, 68:

    omnes homines ad suom quaestum callent et fastidiunt,

    every one looks to his own interest, id. Truc. 2, 5, 40; cf. id. ib. 2, 4, 62.—
    B.
    Transf., a way of making money, a business, occupation, employment, trade:

    meretricius,

    Cic. Phil. 2, 18, 44.— Plur.:

    meretricii quaestus,

    Sen. Contr. 1, 2, 4:

    de quaestibus, qui liberales habendi,

    Cic. Off. 1, 42, 150; Plaut. Rud. 4, 3, 50:

    malus,

    id. Most. 3, 2, 92.—

    Of a prostitute (freq. and class.): corpore indignum quaestum facere,

    Plaut. Poen. 5, 3, 21; Liv. 26, 33, 8; Tac. A. 2, 85; Val. Max. 6, 1, 6:

    quaestum corpore factitare,

    id. 6, 1, 10; so without corpore:

    uti quaestum faceret,

    Ter. Heaut. 4, 1, 27:

    quaestum occipit,

    id. And. 1, 1, 52; id. Ad. 2, 1, 52; Plaut. Capt. 1, 1, 30.—Of a parasite:

    antiquom quaestum meum alimoniae servo,

    Plaut. Pers. 1, 2, 1. —
    II.
    Trop., gain, profit, advantage: qui sui quaestus causā fictas suscitant sententias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 40, 88 (Trag. v. 447 Vahl.):

    ut quaestui habeant male loqui melioribus,

    Plaut. Poen. 3, 3, 12:

    nullum in eo facio quaestum,

    Cic. Fam. 15, 14, 1:

    est autem quaestus magnus pietas,

    Vulg. 1 Tim. 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > quaestus

  • 6 Fischer

    Fischer, piscator. – die Fischer, auch piscantes. – seinem Gewerbe nach ein Fischer sein, piscatorio artificio quaestum facere. Fischerei, piscatio (das Fischen als Handlung und als Beschäftigung). – piscatus (das Fischen als Beschäftigung). – piscationis voluptas (als Vergnügen). – piscatorium artificium (als Handwerk). – F. betreiben, piscationem exercere (im allg.); piscatorio artificio quaestum facere (als Handwerk und Erwerbsquelle): die F. (das Fischen) lieben, piscandi studio teneri: bei der F. (beim Fischen), in piscando: der F. wegen, piscium capiendorum causā. Fischergarn, rete piscatoris, im Zshg. bl. rete (im allg.). – funda (Wurfnetz). – everriculum (das Zuggarn). – Fischergerät, instrumentum piscatorium. Fischerhütte, casa piscatoria.Fischerkahn,- nachen, piscatoria navis od. scapha (größerer). – navigium piscatorium. piscatoria cym ba (kleinerer). – Fischernetz, s. Fischergarn.

    deutsch-lateinisches > Fischer

  • 7 corpus

    corpus, corporis, n. [st2]1 [-] corps, substance, élément. [st2]2 [-] corps (des êtres animés). [st2]3 [-] chair du corps, enbonpoint. [st2]4 [-] corps mort, cadavre, âme, ombre (des morts). [st2]5 [-] individu, personne. [st2]6 [-] corps, ensemble, tout. [st2]7 [-] réunion d'individus; assemblée, corporation, ordre, compagnie, collège, société, peuple.    - corpora individua: corps indivisibles, atomes.    - corpus aquae, Lucr. 2, 232: l'élément de l'eau, l'eau.    - corpus arboris, Plin.: tronc d'un arbre.    - caput est a corpore longe, Ov. M. 11, 794: sa tête est loin du tronc.    - corpore quaestum facere, Plaut. Poen. 5, 3, 21: se prostituer.    - dare pro corpore nummos, Hor. S. 1, 2, 43: payer pour ses testicules, payer pour ne pas être châtré.    - corpus Homeri, Dig.: toutes les oeuvre d'Homère.    - corpus rationum, Dig. 40, 5, 37: livre de compte.
    * * *
    corpus, corporis, n. [st2]1 [-] corps, substance, élément. [st2]2 [-] corps (des êtres animés). [st2]3 [-] chair du corps, enbonpoint. [st2]4 [-] corps mort, cadavre, âme, ombre (des morts). [st2]5 [-] individu, personne. [st2]6 [-] corps, ensemble, tout. [st2]7 [-] réunion d'individus; assemblée, corporation, ordre, compagnie, collège, société, peuple.    - corpora individua: corps indivisibles, atomes.    - corpus aquae, Lucr. 2, 232: l'élément de l'eau, l'eau.    - corpus arboris, Plin.: tronc d'un arbre.    - caput est a corpore longe, Ov. M. 11, 794: sa tête est loin du tronc.    - corpore quaestum facere, Plaut. Poen. 5, 3, 21: se prostituer.    - dare pro corpore nummos, Hor. S. 1, 2, 43: payer pour ses testicules, payer pour ne pas être châtré.    - corpus Homeri, Dig.: toutes les oeuvre d'Homère.    - corpus rationum, Dig. 40, 5, 37: livre de compte.
    * * *
        Corpus, corporis, penul. cor. n. g. Cic. Un corps.
    \
        Corpus, pro sola carne. Cic. Vires et corpus amisi. Je n'ay plus que la peau et les os, je suis tout descharné.
    \
        Auctus corporis. Lucret. Croissance, Accroissement.
    \
        Compagibus corporis includi. Cic. Estre enclos et comme emprisonné dedens le corps, comme est l'ame.
    \
        Corpus mali habitus. Cels. De mauvaise qualité ou complexion, Qui engendre mauvaises humeurs.
    \
        AEquaeuo corpore fratres. Sil. De mesme aage.
    \
        Caeca corpora. Lucret. Invisibles.
    \
        Cassum anima corpus. Lucret. Un corps sans ame.
    \
        Clarum. Seneca. Noble.
    \
        Crassum corpus terrae. Lucr. Espez.
    \
        Laborum ferentia corpora. Tacit. Laborieux, Durs à la peine et au travail.
    \
        Fidele corpus senectae. Pers. Qui ne default point à vieillesse, Qui est encore fort, et se porte bien en vieillesse.
    \
        Fluxa et resoluta corpora. Colum. Corps extenuez et debilitez.
    \
        Formosi corporis spolium dies aufert. Seneca. La beaulté corporelle se perd par laps de temps.
    \
        Frigidum et exangue corpus alicuius complecti. Quint. Embrasser un corps mort.
    \
        Genitalia corpora. Lucr. Les quatre elemens, desquels toutes choses sont engendrees.
    \
        Id aetatis corpora. Tacit. De ceste aage.
    \
        Corpus inane animae. Ouid. Sans ame, Duquel l'ame est sortie.
    \
        Inane corpus. Ouid. Mort.
    \
        Irriguum mero corpus habere. Horat. Avoir beu du vin bien largement.
    \
        Minuta. Lucret. Petits, Menus.
    \
        Niuei corporis foemina. Seneca. Blanche comme neige.
    \
        Prima corpora. Lucret. Les quatre elemens.
    \
        Rarum. Lucret. Qui n'est point espez, Cler.
    \
        Resolutum. Ouid. Tout estendu.
    \
        Semifero corpore mater. Valer. Flac. Demihomme et demi serpent.
    \
        Simulatum corpus. Ouid. L'image de quelque corps.
    \
        Spoliatum lumine corpus. Virg. Un corps mort.
    \
        Subductum. Ouid. Extenué.
    \
        Transformia corpora. Ouid. Qui se peuvent transformer et muer en diverses formes.
    \
        Vescum. Plin. Petit, Menu.
    \
        Vulsum. Quintil. Duquel on a arraché le poil.
    \
        Absumptum corpus. Sil. Consumé.
    \
        Affectum corpus. Liu. Mal disposé, Debilité, Travaillé.
    \
        Condere corpus sepulchro. Ouid. Mettre dedens le sepulchre ou tombeau.
    \
        Corripere e stratis corpus. Virgil. Se lever du lict hastivement.
    \
        Dare tumulo corpora. Ouid. Mettre dedens le tombeau.
    \
        Dare corpus somno. Ouid. Se coucher pour dormir.
    \
        Deiuncta corpora vita. Virgil. Morts.
    \
        Deiecta corpora. Virgil. Choisiz, Esleuz.
    \
        Demittere corpus morti. Ouid. Tuer.
    \
        Deponere corpus. Lucret. Se coucher à terre.
    \
        Deponere corpora sub ramis arboris. Virg. S'asseoir en l'ombre.
    \
        Distorta, et quocunque modo prodigiosa corpora. Quint. Bossus et contrefaicts.
    \
        Distrinxit summum corpus arundo. Ouid. La fleiche l'a un petit atteint et blessé au corps.
    \
        Euirare corpus. Catul. Chastrer.
    \
        Fingere corpus. Seneca. Former, Faire.
    \
        Fundere corpora humi. Virgil. Jecter par terre.
    \
        Vino somnoque per herbam corpora fusa. Virg. Estenduz.
    \
        Humare corpus. Virgil. Enterrer.
    \
        Incondita corpora. Lucan. Qui ne sont point ensepveliz.
    \
        Inhumata corpora. Virgil. Qui ne sont point enterrez.
    \
        Leuare corpus. Horat. Recreer.
    \
        Librare corpus in alas. Ouid. Voler.
    \
        Fessum corpus mandare quieti. Lucret. Se reposer.
    \
        Ex somno corpora moliri. Liu. Se lever du lict.
    \
        Perfusum corpus aeterno frigore lethi. Lucret. Mort.
    \
        Procurare corpora. Virg. Repaistre, Traicter et penser son corps.
    \
        Proiicere corpus. Catul. Abandonner, Hazarder.
    \
        Tingere corpus lymphis. Ouid. Laver.
    \
        Corpus arboris. Plin. Le corps d'un arbre.
    \
        Corpus, pro opere aliquo scripto et volumine. Cic. Videtur mihi modicum quoddam corpus confici posse. Il y a assez de matiere pour en faire un livre à part.
    \
        Corpus. Liu. Le corps et compaignie de quelque gens, College.
    \
        Concessa corpora. Caius. Compaignies permises.

    Dictionarium latinogallicum > corpus

  • 8 munitio

    mūnītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de construire, action de fortifier. [st2]2 [-] ouvrages de fortification: mur, remparts, retranchements. [st2]3 [-] clôture, fermeture. [st2]4 [-] action d'ouvrir une route.    - munitio Dyrrachina, Suet.: investissement de Dyrrachium, blocus de Dyrrachium.    - munitionum omnes copiae, Caes.: toutes les troupes destinées à la défense des places.    - ex viarum munitione quaestum facere, Cic.: gagner de l'argent dans les entreprises de voirie.    - munitio viarum et fluminum, Tac.: entretien des routes et des digues.    - habere munitionem ad causam, Cic.: faciliter l'intelligence d'une cause.    - munitione milites prohibere: empêcher les soldats de se retrancher.    - munitiones circumdatae: mur de circonvallation.    - quum audisset non multum superesse munitiōnis, Nep.: ayant appris qu'il restait peu de chose à faire pour compléter les fortifications.    - aliquem ad munitiones viarum condemnare, Suet. Calig. 27: condamner qqn à entretenir les routes.
    * * *
    mūnītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de construire, action de fortifier. [st2]2 [-] ouvrages de fortification: mur, remparts, retranchements. [st2]3 [-] clôture, fermeture. [st2]4 [-] action d'ouvrir une route.    - munitio Dyrrachina, Suet.: investissement de Dyrrachium, blocus de Dyrrachium.    - munitionum omnes copiae, Caes.: toutes les troupes destinées à la défense des places.    - ex viarum munitione quaestum facere, Cic.: gagner de l'argent dans les entreprises de voirie.    - munitio viarum et fluminum, Tac.: entretien des routes et des digues.    - habere munitionem ad causam, Cic.: faciliter l'intelligence d'une cause.    - munitione milites prohibere: empêcher les soldats de se retrancher.    - munitiones circumdatae: mur de circonvallation.    - quum audisset non multum superesse munitiōnis, Nep.: ayant appris qu'il restait peu de chose à faire pour compléter les fortifications.    - aliquem ad munitiones viarum condemnare, Suet. Calig. 27: condamner qqn à entretenir les routes.
    * * *
        Munitio, Verbale. Caes. Fortification, ou lieu de forteresse, comme Bastillon, ou Rempart, Munition.

    Dictionarium latinogallicum > munitio

  • 9 quaestus

    quaestŭs, ūs, m. [st2]1 [-] gain, profit, bénéfice. [st2]2 [-] avantage, utilité. [st2]3 [-] moyen de gagner, profession, métier. [st2]4 [-] trafic honteux, métier de courtisane.    - gén. arch. quaesti, Plaut.; quaestuis, Varr.    - quaestum facere ex (in) aliqua re: tirer profit de qqch.    - illos secreto castigavit quod quaestui equites haberent, Caes. BG. 3, 50, 1: avec discrétion, il leur reprocha **d'avoir eu à profit les cavaliers** = d'avoir exploité les cavaliers.    - improbatur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, Cic. Off. 1, 42, 150: on désapprouve les métiers qui encourent la haine des hommes, comme le métier de douanier.    - habere rempublicam quaestui: trafiquer de la politique.
    * * *
    quaestŭs, ūs, m. [st2]1 [-] gain, profit, bénéfice. [st2]2 [-] avantage, utilité. [st2]3 [-] moyen de gagner, profession, métier. [st2]4 [-] trafic honteux, métier de courtisane.    - gén. arch. quaesti, Plaut.; quaestuis, Varr.    - quaestum facere ex (in) aliqua re: tirer profit de qqch.    - illos secreto castigavit quod quaestui equites haberent, Caes. BG. 3, 50, 1: avec discrétion, il leur reprocha **d'avoir eu à profit les cavaliers** = d'avoir exploité les cavaliers.    - improbatur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, Cic. Off. 1, 42, 150: on désapprouve les métiers qui encourent la haine des hommes, comme le métier de douanier.    - habere rempublicam quaestui: trafiquer de la politique.
    * * *
        Quaestus, huius quaestus vel quaesti, antique. Datiuum et ablatiuum plurales facit quaestibus per i. Plaut. Gaing, Prouffit.
    \
        Quaestui habere male loqui melioribus. Plaut. Faire estat et marchandise, Gaigner sa vie à mesdire de gents de bien.
    \
        Quaestus. Cic. Moyen ou Maniere de gaigner.
    \
        Vt lingua primum esse coepit in quaestu, institutumque eloquentiae bonis male vti. Quintil. Depuis qu'on a commencé d'employer eloquence et l'art de bien parler à amasser des biens, Depuis que les orateurs et advocats ont commencé à advocasser et plaider pour gaigner argent et faire leur prouffit.

    Dictionarium latinogallicum > quaestus

  • 10 corpus

    corpus, ŏris, n. [cf. Sanscr. kar-, to make; Lat. creo], any object composed of materials perceptible by the senses, body, substance (opp. anima and animus; cf. the definition in Dig. 41, 3, 30 pr.).
    I.
    Lit. (very frequent in every period and species of composition).
    A.
    In gen., a body, whether living or lifeless:

    tangere aut tangi nisi corpus nulla potest res,

    Lucr. 1, 305:

    animi voluptates et dolores nasci fatemur e corporis voluptatibus et doloribus, etc.,

    Cic. Fin. 1, 17, 55; cf. id. Tusc. 4, 10, 23:

    vita, quae corpore et spiritu continetur,

    id. Marcell. 9, 28:

    parvissima quaeque Corpora constabunt ex partibus infinitis,

    Lucr. 1, 617:

    ignea rerum,

    id. 1, 680:

    terraï,

    id. 5, 236:

    acerbum Neptuni,

    id. 2, 472:

    aquae,

    id. 2, 232 et saep.— Poet., plur. for sing.:

    nudabant corpora (nymphae) venti,

    Ov. M. 1, 527; Tib. 1, 8, 52 (cf. sômata, Soph. Elec. 1232).—
    B.
    In partic.
    1.
    The flesh of animal bodies:

    ossa subjecta corpori,

    Cic. N. D. 2, 55, 139; cf. Quint. 1, prooem. § 24;

    12, 10, 5: amittere,

    to become poor, lean, Lucr. 1, 1038; Cic. Fam. 7, 26, 2 fin.; cf.:

    abiit corpusque colorque,

    Ov. H. 3, 141;

    and the opp. facere,

    to become fat, to thrive, Cels. 7, 3 fin.; cf.:

    quo cibo fecisti tantum corporis,

    Phaedr. 3, 7, 5.—In a play upon words:

    inque omni nusquam corpore corpus erat,

    Mart. Spect. 7, 6.—
    b.
    Transf., the wood under the bark of a tree, Plin. 17, 24, 37, § 234.—Of discourse:

    nervis illis, quibus causa continetur, adiciunt superinducti corporis speciem,

    the covering, integument, Quint. 5, 8, 2; 2, 10, 5:

    corpus eloquentiae facere,

    the substance, the most essential part, id. 10, 1, 87; cf.:

    corpus orationis enervatur,

    Petr. 2.—
    2.
    A lifeless body, a corpse, Caes. B. G. 2, 10; 2, 27; Liv. 32, 13, 8 et saep.; Ov. M. 7, 548; id. F. 2, 835 al.—In a double sense, Cic. Sull. 31, 89 Halm.— Poet., the souls of the dead, the shades or departed spirits, Verg. A. 6, 303; 6, 306.—
    3.
    As opposed to the head, the trunk, Ov. M. 11, 794.—
    4.
    In mal. part., the body, person:

    usuram ejus corporis cepit sibi,

    Plaut. Am. prol. 108:

    illa quae corpus puplicat volgo suum,

    id. Bacch. 4, 8, 22; id. Cist. 2, 3, 21; cf.:

    corpore quaestum facere,

    id. Poen. 5, 3, 21 al.;

    v. quaestus.— Hence also,

    the testicles, Phaedr. 3, 11, 3; Hor. S. 1, 2, 43.—
    5.
    Periphrastically for the individual, the person (esp. poet., to suggest that which is physically admirable or excellent;

    also freq. in the histt.): delecta virum corpora,

    Verg. A. 2, 18; cf.:

    lectissima matrum,

    id. ib. 9, 272:

    quo pulchrior alter non fuit, excepto corpore Turni,

    id. ib. 7, 650;

    11, 690: septena quot annis Corpora natorum,

    id. ib. 6, 22:

    ultor vestrae, fidissima corpora, mortis,

    Ov. M. 3, 58; 7, 655:

    sororum,

    Sil. 14, 105; Val. Fl. 2, 653:

    conjugum vestraque ac liberorum vestrorum,

    Liv. 21, 13, 7; Tac. A. 4, 72 et saep.:

    uti corpora nostra ab injuriā tuta forent,

    Sall. C. 33, 2; Liv. 9, 8, 5; 31, 46, 16:

    qui liberum corpus (sc. Virginiam) in servitutem addixissent,

    id. 3, 56, 8; so,

    liberum,

    Sall. C. 33, 2; Liv. 5, 22, 1; 29, 21, 6; Plin. Pan. 33, 1.—Of animals: corpora [p. 473] magna boum, heads, Verg. G. 3, 369:

    seu quis Pascit equos... Corpora praecipue matrum legat,

    id. ib. 3, 51; id. A. 1, 193:

    pro tribus corporibus triginta milia talentum auri precatur accipias,

    Curt. 4, 11, 6.—
    II.
    Meton., a whole composed of parts united, a body, frame, system, structure, community, corporation, etc.;

    of ships,

    the framework, Caes. B. C. 1, 54.—Of fortifications:

    totum corpus coronā militum cingere,

    Caes. B. G. 7, 72.—Of a land:

    Sicilia dirempta velut a corpore majore,

    Just. 4, 1, 1.—Of the state:

    alterum (praeceptum Platonis), ut totum corpus rei publicae curent, nec dum partem aliquam tuentur, reliquas deserant,

    Cic. Off. 1, 25, 85:

    quae (multitudo) coalescere in populi unius corpus poterat,

    Liv. 1, 8, 1; cf. id. 34, 9, 3; and:

    nullum civitatis,

    a political body, id. 26, 16, 9; 38, 9, 12; Tac. G. 39; Just. 3, 2, 2:

    totum corpus Macedoniae,

    id. 7, 1, 12; Liv. 26, 16, 9:

    sui corporis regem creari,

    id. 1, 17, 2:

    corpus mercatorum,

    guild, Ambros. Ep. 20, 6:

    corpori valido caput deerat (sc. exercitui dux),

    Liv. 5, 46, 5:

    oriundi ab Sabinis sui corporis creari regem volebant,

    id. 1, 17, 2; cf. id. 4, 9, 4; 6, 34, 5 al.:

    fabrorum et naviculariorum,

    Dig. 50, 6, 5:

    utros ejus habueris libros... duo enim sunt corpora... an utrosque, nescio,

    Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4; so of a book, id. Fam. 5, 12, 4; Sen. Tranq. 9, 6; Suet. Gram. 6; Dig. 32, 50 al.; cf.:

    corpus omnis Romani juris,

    Liv. 3, 34, 7;

    hence, Corpus Juris,

    title of a Roman collection of laws, Cod. Just. 5, 13:

    rationum,

    Dig. 40, 5, 37:

    patrimonii,

    ib. 4, 2, 20:

    omnia maternae hereditatis,

    ib. 4, 31, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > corpus

  • 11 Gewerbe

    Gewerbe, ars. artificium (als Betrieb einer Kunst, eines Handwerks). – ars sordida. artificium sordidum (als niedriges Handwerk, im Ggstz. zu einer ars liberalis, einer edlen, [1114] freien Kunst). – quaestus (als Erwerb). – ein G. treiben, in sordida arte versari; quaestum colere: ein G. mit etwas treiben, quaestum facere od. rem quaerere alqā re (übh. mit etwas Gewinn zu machen suchen); vendere od. venditare alqd (einen Handel treiben mit etwas); exercere od. factitare alqd (sich mit etw. als einem Erwerbszweige beschäftigen, aus etwas ein G. machen, z.B. accusationem ex.: u. accusationes od. delationes fact.). – aus dem Lügen ein G. machen, cibum quaestumque ex mendaciis captare.

    deutsch-lateinisches > Gewerbe

  • 12 corpus

    corpus, oris, n. (altind. kcorpusp –, Gestalt, Schönheit, persisch karp, Körper), der Körper, die materielle Substanz, Ggstz. anima u. animus (vgl. die jurist. Definition b. Pompon. dig. 41, 3, 30), I) eig.: A) im allg., 1) als tierischer Körper, Leib, Acherusia templa, quo neque permanent animae, neque corpora nostra, Enn. b. Lucr.: animi voluptates et dolores nasci e corporis voluptatibus et doloribus, Cic.: corpore albo, mit weißem Teint, Plaut. – dah. umschr. für das lebende Wesen selbst, bes. das menschliche Individuum, die Person selbst (wie σῶμα), wenn bloß die materielle Substanz, das rein Körperliche gedacht wird (dgl. Thiel Verg. Aen. 2, 18 u. 365. Fabri Liv. 22, 22, 7), corpora ferarum, volantum, Lucr.: corpora amantum, Lucr.: delecta virûm corpora, Verg.: unum vile atque infame corpus, Liv. – bes. da, wo es äußere (bürgerliche) Freiheit, Leben u. Tod gilt, c. liberum, captivum, Sall. u. Liv.: pro tribus corporibus triginta milia talentûm auri accipias, Curt. Vgl. Mützell Curt. 4, 11 (43), 6. – 2) als leblose Substanz, Masse, individua corpora, Atome, Cic.: c. ferri, Lucr.: Neptuni, Meerwasser, Lucr.: aquae, Lucr.: piceae, Plin.: umschr. für den lebl. Stoff selbst, c. materiai, Lucr. – quot haberet corpora pulvis, wieviel Körner, Ov.: genitalia corpora, Elemente, Ov.

    B) insbes.: 1) das Fleisch am tierischen Körper, ossa subiecta corpori, Cic.: c. subducere, mager machen, Ov.: c. amittere, mager werden, (Fleisch) ablegen, Cic. (vgl. abiit corpusque colorque, Ov.), Ggstz. c. facere, Fleisch ansetzen, »sich einen Bauch zulegen, korpulent, dick u. fett werden« (griech. σωματοποιειν), Phaedr.; vgl. (über alle drei) die Auslgg. zu Phaedr. 3, 7, 5. – dah. a) das Holz unter der Rinde des Baumes, Plin. 17, 234. – b) bildl., in der Rhetor., das Markige, Kernige, Strotzende, das Mark im Ausdrucke (vgl. Spalding Quint. 2. 4, 5. Meyer Quint. 2, 10, 5), Quint.: orationis, Petron.: eloquentiae, das Materielle, der Kern, das Wesentlichste, Quint. – 2) der leblose Körper, Leichnam, Caes. u.a.: locus vacans corporum, leer von L., Sidon. – dah. poet. v. den Schatten od. Seelen der Verstorbenen, Verg. Aen. 6, 303 u. 306. – 3) im Ggstz. zum Kopf, der Rumpf, Ov. met. 11, 794. – 4) im obszönen Sinne, a) der Körper, insofern er der sinnlichen Lust preisgegeben wird, c. suum publicare vulgo, Plaut.: c. vulgare, sich preisgeben, jedem hingeben, Liv.: ex vulgato corpore genitum, i.e. ex prostibulo, Liv.: corpore quaestum facere, Plaut. – b) meton., die Hoden ( wie σῶμα, δέμας; vgl. Schwabe Phaedr. 3, 11, 3), damnum amissi corporis, Phaedr.: dedit hic pro corpore nummos, Hor.

    II) übtr., wie σῶμα = jedes wie ein Körper gegliederte Ganze, auch deutsch zuw. ein Körper, 1) der Körper eines Schiffes, das Gerippe, Caes. b. c. 1, 54, 2. – 2) der Körper, das Gebäude des Staates, totum c. rei publicae, Cic.: perturbatum imperii c., Flor. – 3) das wohlgeordnete, eng verbundene Ganze, die Gesamtmasse, die Gesamtheit, a) die Gesamtheit, der Komplex der Befestigungswerke, Caes. b. G. 7, 72, 2. – u. eines Landes, Sicilia dirempta velut a corpore maiore, Iustin. 4, 1, 1. – b) das Ganze der Welt (griech. το τοῦ κόσμου σῶμα), rerum naturae corpus, Vell.: universitatis c., Cic. – c) von Schriftwerken, das Werk, das Gesamtwerk, die Sammlung (s. Gräve u. Korte Cic. ep. 5, 12, 4), Cic. u.a.: c. architecturae, Vitr.: c. omnis iuris Romani, Liv.; dah. Corpus iuris, als Titel der röm. Gesetzsammlung, Cod. Iust. 5, 13. – d) übh., Gesamtheit von Dingen, die Masse, Gesamtmasse, Summe, c. rationum, c. patrimonii, ICt.: corpora omnia maternae hereditatis, ICt. – e) der Körper = ein Komplex, Verein von Menschen, α) eines Staates, eines Gemeinwesens, der Verband, die Gemeinde, die Gesamtmasse, corpus nullum civitatis nec senatus nec plebis concilium nec magistratus esse, Liv.: nunc in corpus unum confusi omnes (von den verschiedenen Einwohnern einer Stadt), Liv.: commixti corpore (mit der Gesamtmasse der Latiner) tantum subsident Teucri, Verg.: toto certatum est corpore regni, Verg.: fiunt de uno populo duo corpora, Iustin. Vgl. Walther Tac. Germ. 39. p. 88. Fittbogen Iustin. 3, 2, 2. – β) eines Ursprungs, einer Beschäftigung, der Stand, die Korporation, die Kaste, die Innung, eiusdem corporis, Liv.: sui corporis rex, Liv.: c. militum, Iustin.: c. fabrorum, ICt.: late fusum id corpus, Volksklasse, Stand, Tac. Vgl. Drak. Liv. 1, 17, 2.

    lateinisch-deutsches > corpus

  • 13 Rechnung

    Rechnung, ratio (wenn über mehrere Posten, der Plur. rationes). – kleine R., ratiuncula: R. über Einnahme und Ausgabe, ratio accepti et expensi: eine verwickelte R., ratio implicita. – R. halten, inire rationem, über etwas, alcis rei; rationes od. calculos subducere (zusammenrechnen, die Rechnung, das Fazit ziehen); verb. rationem inire subducereque: mit jmd. R. halten, s. abrechnen no. II. – Rechnungen führen, rationes conficere: die R. über etwas sehr genau führen, rationem alcis rei diligentissime conficere: man führt gemeinschaftliche R. über das Geld, pecuniae coniunctim ratio habetur. – die Rechnungen vorlegen, rationes exhibere. – R. ablegen, [1925] rationem reddere, jmdm., alci (auch = Rechenschaft abl.); rationem edere alci; rationes referre, auch mit dem Zus. ad aerarium (von einer Magistratsperson etc., die öffentliche Gelder eingenommen hat): jmd. R. ablegen lassen, ihm abnehmen, abfordern, rationem ab alqo accipere, reposcere; auch = Rechenschaft abs.): sich von jmd. über etwas R. ablegen lassen, alqm ad rationem alcis rei reddendam vocare; auch = Rechenschaft abl. lassen): jmds. Rechnungen durchgehen, durchsehen, prüfen (revidieren), rationes alcis excutere, dispungere: R. mit jmd. haben, in R. mit jmd. stehen, rationem oder pecuniae rationem habere cum alqo: in R. bringen, auf jmds. R. schreiben, setzen, alci expensum ferre (ins Rechnungsbuch eintragen, daß man jmdm. etwas ausgezahlt habe); rationibus inferre. in rationem inducere. auch bl. inferre od. inducere, jmdm., alci (in die Rechnung eintragen, in R. aufführen, z.B. sumptum; induc. allein auch bildl.); imputare alci alqd (anrechnen, eig. u. uneig., z.B. alci sumptus: u. alci officia); attribuere alci causam alcis rei (uneig., jmdm. die Ursache von etwas beimessen, z.B. calamitatis: u. so auch alci oder alci rei attri buere quod [daß] etc. od. si etc.): unter der Rubrik »für Geschenke« in R. bringen, expensum muneribus ferre. – einer Sache R. tragen, ducere rationem alcis rei (z.B. officii). – in R. kommen, rationibus inferri: auf jmds. R. kommen, alci inferri (eig.); alci culpae dari (uneig., jmdm. zur Last gelegt werden). – auf meine R., meo nomine (eig.; dann auch uneig. = auf meine Hand, auf mein Risiko); meo sumptu. privato sumptu (auf meine, auf eigene Kosten); a me (aus meinem Beutel = auf mein Konto, z.B. solvit alqs): für gemeinschaftliche R., communi nomine (z.B. Waren einkaufen, merces comparare); de communi (z.B. bezahlen, solvere mit Akk.): auf jmds. R. lügen, *sub alcis invidia mentiri. – nach meiner R. (d. i. Vermutung), meā opinione; ut mea fert opinio; ut equidem opinor. – die R. ohne den Wirt machen (sprichw.), frustra secum rationes putare (Ter. adelph. 208): jmdm. einen Strich durch die R. machen, alci rationes omnes conturbare (jmds. Pläne vereiteln, von Pers.); alci spem praecīdere (jmdm. die Hoffnung kurzweg abschneiden, von einem Umstand): sich auf etwas R. machen, sperare od. spem habere fore, ut etc.: seine R. bei etwas finden, quaestum facere in alqa re (Profit machen); satis lucri facere ex alqa re (hinlänglich gewinnen).

    deutsch-lateinisches > Rechnung

  • 14 corpus

    corpus, oris, n. (altind. kp –, Gestalt, Schönheit, persisch karp, Körper), der Körper, die materielle Substanz, Ggstz. anima u. animus (vgl. die jurist. Definition b. Pompon. dig. 41, 3, 30), I) eig.: A) im allg., 1) als tierischer Körper, Leib, Acherusia templa, quo neque permanent animae, neque corpora nostra, Enn. b. Lucr.: animi voluptates et dolores nasci e corporis voluptatibus et doloribus, Cic.: corpore albo, mit weißem Teint, Plaut. – dah. umschr. für das lebende Wesen selbst, bes. das menschliche Individuum, die Person selbst (wie σῶμα), wenn bloß die materielle Substanz, das rein Körperliche gedacht wird (dgl. Thiel Verg. Aen. 2, 18 u. 365. Fabri Liv. 22, 22, 7), corpora ferarum, volantum, Lucr.: corpora amantum, Lucr.: delecta virûm corpora, Verg.: unum vile atque infame corpus, Liv. – bes. da, wo es äußere (bürgerliche) Freiheit, Leben u. Tod gilt, c. liberum, captivum, Sall. u. Liv.: pro tribus corporibus triginta milia talentûm auri accipias, Curt. Vgl. Mützell Curt. 4, 11 (43), 6. – 2) als leblose Substanz, Masse, individua corpora, Atome, Cic.: c. ferri, Lucr.: Neptuni, Meerwasser, Lucr.: aquae, Lucr.: piceae, Plin.: umschr. für den lebl. Stoff selbst, c. materiai, Lucr. – quot haberet corpora pulvis, wieviel Körner, Ov.: genitalia corpora, Elemente, Ov.
    B) insbes.: 1) das Fleisch am tierischen Körper,
    ————
    ossa subiecta corpori, Cic.: c. subducere, mager machen, Ov.: c. amittere, mager werden, (Fleisch) ablegen, Cic. (vgl. abiit corpusque colorque, Ov.), Ggstz. c. facere, Fleisch ansetzen, »sich einen Bauch zulegen, korpulent, dick u. fett werden« (griech. σωματοποιειν), Phaedr.; vgl. (über alle drei) die Auslgg. zu Phaedr. 3, 7, 5. – dah. a) das Holz unter der Rinde des Baumes, Plin. 17, 234. – b) bildl., in der Rhetor., das Markige, Kernige, Strotzende, das Mark im Ausdrucke (vgl. Spalding Quint. 2. 4, 5. Meyer Quint. 2, 10, 5), Quint.: orationis, Petron.: eloquentiae, das Materielle, der Kern, das Wesentlichste, Quint. – 2) der leblose Körper, Leichnam, Caes. u.a.: locus vacans corporum, leer von L., Sidon. – dah. poet. v. den Schatten od. Seelen der Verstorbenen, Verg. Aen. 6, 303 u. 306. – 3) im Ggstz. zum Kopf, der Rumpf, Ov. met. 11, 794. – 4) im obszönen Sinne, a) der Körper, insofern er der sinnlichen Lust preisgegeben wird, c. suum publicare vulgo, Plaut.: c. vulgare, sich preisgeben, jedem hingeben, Liv.: ex vulgato corpore genitum, i.e. ex prostibulo, Liv.: corpore quaestum facere, Plaut. – b) meton., die Hoden ( wie σῶμα, δέμας; vgl. Schwabe Phaedr. 3, 11, 3), damnum amissi corporis, Phaedr.: dedit hic pro corpore nummos, Hor.
    II) übtr., wie σῶμα = jedes wie ein Körper gegliederte Ganze, auch deutsch zuw. ein Körper, 1) der
    ————
    Körper eines Schiffes, das Gerippe, Caes. b. c. 1, 54, 2. – 2) der Körper, das Gebäude des Staates, totum c. rei publicae, Cic.: perturbatum imperii c., Flor. – 3) das wohlgeordnete, eng verbundene Ganze, die Gesamtmasse, die Gesamtheit, a) die Gesamtheit, der Komplex der Befestigungswerke, Caes. b. G. 7, 72, 2. – u. eines Landes, Sicilia dirempta velut a corpore maiore, Iustin. 4, 1, 1. – b) das Ganze der Welt (griech. το τοῦ κόσμου σῶμα), rerum naturae corpus, Vell.: universitatis c., Cic. – c) von Schriftwerken, das Werk, das Gesamtwerk, die Sammlung (s. Gräve u. Korte Cic. ep. 5, 12, 4), Cic. u.a.: c. architecturae, Vitr.: c. omnis iuris Romani, Liv.; dah. Corpus iuris, als Titel der röm. Gesetzsammlung, Cod. Iust. 5, 13. – d) übh., Gesamtheit von Dingen, die Masse, Gesamtmasse, Summe, c. rationum, c. patrimonii, ICt.: corpora omnia maternae hereditatis, ICt. – e) der Körper = ein Komplex, Verein von Menschen, α) eines Staates, eines Gemeinwesens, der Verband, die Gemeinde, die Gesamtmasse, corpus nullum civitatis nec senatus nec plebis concilium nec magistratus esse, Liv.: nunc in corpus unum confusi omnes (von den verschiedenen Einwohnern einer Stadt), Liv.: commixti corpore (mit der Gesamtmasse der Latiner) tantum subsident Teucri, Verg.: toto certatum est corpore regni, Verg.: fiunt de uno populo duo corpora, Iustin. Vgl. Walther Tac.
    ————
    Germ. 39. p. 88. Fittbogen Iustin. 3, 2, 2. – β) eines Ursprungs, einer Beschäftigung, der Stand, die Korporation, die Kaste, die Innung, eiusdem corporis, Liv.: sui corporis rex, Liv.: c. militum, Iustin.: c. fabrorum, ICt.: late fusum id corpus, Volksklasse, Stand, Tac. Vgl. Drak. Liv. 1, 17, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corpus

  • 15 munitio

    mūnītĭo, ōnis, f. [1. munio], a defending, fortifying, protecting (class.).
    I.
    Lit.:

    milites munitione prohibere,

    Caes. B. G. 1, 49:

    oppidi,

    Suet. Galb. 10:

    operis,

    a fortifying, erection of fortifications, Caes. B. G. 1, 8:

    fluminum,

    a bridging over, Tac. A. 1, 56:

    munitionis multa sunt genera,

    enclosure, fencing, hedging, Pall. 1, 34.—
    B.
    Transf.
    1.
    Concr., a means of fortification or defence, a fortification, rampart, bulwark, intrenchment, walls (syn. munimentum):

    nisi munitione ac mole lapidum a mari (fons) disjunctus esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118:

    munitiones multiplices Piraei portus,

    Vell. 2, 23, 3:

    urbem operibus munitionibusque sepire,

    Cic. Phil. 13, 9, 20: demoliri, Sall. Fragm. ap. Non. 2, 204:

    facere,

    Caes. B. G. 1, 10:

    incendere,

    Nep. Eum. 5, 7:

    per munitionem introire,

    Sall. J. 38, 6:

    munitiones in urbem spectantes,

    Liv. 5, 5:

    munitiones et castella,

    Tac. A. 3, 74:

    multum munitionis,

    of the walls, Nep. Them. 7, 2.—
    2.
    (Acc. to munio, I. B. 2.) A making passable of roads, by opening, paving, etc.:

    ex viarum munitione quaestum facere,

    repairing the roads, work on the roads, Cic. Font. 4, 7:

    multos ad munitiones viarum condemnavit,

    Suet. Calig. 27.—
    II.
    Trop., a support:

    aditus ad causam et munitio aut quoddam ornamentum,

    support to the cause, Cic. de Or. 2, 79, 320 (al. communitio).—(The gloss. of Fest. is prob. corrupt: munitio morsicatio ciborum, Paul. ex Fest. p. 143 Müll.)

    Lewis & Short latin dictionary > munitio

  • 16 Nutzen

    Nutzen, der, utilitas. usus (im allg). – commodum. emolumentum (Vorteil). – lucrum. fructus (Gewinn, s. das. den Untersch.). – quaestus (Erwerb = Gewinn). – N. bringen, gewähren, verschaffen, von N. sein, s. nützen no. I: es ist in meinem N., e re mea est; in rem meam est: zum N. jmds., e re oder in rem alcis; ex usu alcis. – ohne Nutzen, s. nutzlos: auch abgesehen vom N., auch ohne N., separatā etiam utilitate: jmdm. von großem N. sein, s. (sehr) nützen no. I. – N. haben von etwas, N. ziehen od. schöpfen aus etwas, utilitatem od. fructum capere od. percipere ex alqa re; commodum capere ex alqa re; quaestui habere alqd; quaestum facere alqā re. – ein Geschäft mit N. führen, utiliter gerere negotium (ICt.).

    deutsch-lateinisches > Nutzen

  • 17 Prostitution

    Prostitution, pudicitia prostituta. – von der Pr. leben, vulgato corpore quaestum facere.

    deutsch-lateinisches > Prostitution

  • 18 forma

    1) наружность, вид: a) = figura s. 1.напр. contra formam humani generis procreari (1. 14 D. 1, 5. 1. 13 § 1 D. 50, 16. cf. 1. 9. § 4 D. 10, 4. 1. 7 § 5 D. 41, 1);

    b) образец;

    forma calcei (1. 5 § 3 D. 9, 2);

    c) форма, штемпель, signare pecuniam forma publica (1. 6 § 1 D. 48, 13. 1. 1 pr. D. 18, 1. 1. 99 D. 46, 3);

    d) способ, свойство, положение, certam formam erogationis annuae habere (1. 10 § 1 D. 33, 1. 1. 68 D. 35, 2. 1. 7 § 10 D. 26, 7);

    e) правило, норма, определение (1. 5 § 7 eod.);

    forma, qua tutores tenentur (1. 31 eod.), contra-secundum, iuxta iuris formam (1. 7 § 15 D. 2, 14. 1. 22 D. 4, 4. 1. 49 § 2. D. 46, 1. l. 5. C. 7, 62. 1. 1 C. 3, 29. 1. 15 C. 4, 32. 1. 20 pr. D. 10, 2. 1. 5 § 1 D. 36, 3);

    forma mandati (1. 46. 48 § 2 D. 17, 1), locationis (1. 7 § 3 D. 24, 3), compromissi (1. 42 D. 4, 8), edicti (1. 14 D. 2, 8. 1 8 D. 3, 6. 1. 4 D. 25, 4);

    forma censualis (1. 4 pr. D. 50. 15);

    forma SCto data, SCti (1. 20 § 6. D. 5, 3. 1. 1 C. 3, 33. 1. 10 pr. D. 2, 14. 1. 14 § 1 D. 34, 1);

    forma, qutam div. Pius rescripsit (1. 31 D. 42, 1. cf. 1. 4 C. 4, 65. 1. 1 C. 12, 26), forma arbitralis = sententia arb. (1. 5 pr. C. 2, 56).

    2) пространство, предел: insula ad provinciae formam pertinens (1. 7 § 1 D. 48, 22);

    formam ex bac constitutione datam hodie in usu ita celebrari (Vatic. § 156).

    3) красота: venalem formam exbihere=corpore quaestum facere (1. 22 C. 9, 9). 4) ранг, чин (1. 7 C. 12, 24. 1. 2 C. 12, 26). 5) канал;

    forma aquae, aquaeductus (1. 27 § 3 D. 7, 1. 1. 39 § 5. D. 30. 1. 1. C. 11, 42. 1. 3 eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > forma

  • 19 vulgo

    (adv.) 1) обыкновенно, locus, quo vulgo iter fit (1. 1 pr. 5 § 6 D. 9, 3. 1. 33 § 1 D. 41, 3. 1. 11 C. 41, 4. 1. 25 § 6 D 7, 1. 1. 23 D. 26, 7. 1. 7 D. 12, 3. 1. 1 pr. D. 43, 3). 2) vulgo quaestum facere, о непотребных женщинах (1. 41 pr. D. 23, 2), vulgo (прот. iustis nuptiis) concipere, parere, прижить в незаконной связи, v. conceptus, quaesitus, незаконнорожденный (1. 4 § 3. 1. 5 D. 2, 4. Gai. 64. 90-92.)

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vulgo

  • 20 sponsio

    sponsĭo, ōnis, f. [spondeo] [st2]1 [-] action de répondre (pour qqn), caution, garantie. [st2]2 [-] engagement solennel, promesse formelle, assurance; stipulation, transition, pacte. [st2]3 [-] consignation en justice; engagement réciproque (entre plaideurs) de payer la somme consignée; la somme consignée, gage, enjeu.    - sponsione se obstringere, Liv. 9, 8, 4: se lier par un engagement.    - voti sponsio, Cic. Leg. 2, 16, 41: obligation d'acquitter un voeu.    - sponsionem (sponsione) vincere, Cic.: gagner sa cause.    - per inducias sponsionem faciunt, uti... Sall. J. 79, 4: pendant une trêve, ils prennent l'engagement solennel que...    - sponsionem facere ni... Cic.: prendre engagement pour le cas où il ne serait pas vrai que...    - cogere eum coepit sponsionem mille nummum facere cum lictore suo, ni furtis quaestum faceret, Cic. Verr. 5: il le contraint à prendre l'engagement de verser mille écus à son licteur s'il ne se disculpait pas de...
    - -
    * * *
    sponsĭo, ōnis, f. [spondeo] [st2]1 [-] action de répondre (pour qqn), caution, garantie. [st2]2 [-] engagement solennel, promesse formelle, assurance; stipulation, transition, pacte. [st2]3 [-] consignation en justice; engagement réciproque (entre plaideurs) de payer la somme consignée; la somme consignée, gage, enjeu.    - sponsione se obstringere, Liv. 9, 8, 4: se lier par un engagement.    - voti sponsio, Cic. Leg. 2, 16, 41: obligation d'acquitter un voeu.    - sponsionem (sponsione) vincere, Cic.: gagner sa cause.    - per inducias sponsionem faciunt, uti... Sall. J. 79, 4: pendant une trêve, ils prennent l'engagement solennel que...    - sponsionem facere ni... Cic.: prendre engagement pour le cas où il ne serait pas vrai que...    - cogere eum coepit sponsionem mille nummum facere cum lictore suo, ni furtis quaestum faceret, Cic. Verr. 5: il le contraint à prendre l'engagement de verser mille écus à son licteur s'il ne se disculpait pas de...
    - -
    * * *
        Sponsio, sponsionis, Verbale. Paulus. Toute promesse faicte sur l'interrogation et demande d'autruy.
    \
        Audax sponsio. Iuuenalis. Hardie gageure, ou parieure.
    \
        Sponsio. Cic. Une stipulation qui se faisoit par authorité du Preteur entre les parties contendants avec certaine gageure.
    \
        Sponsiones facere. Plin. Faire gageure, Gager, ou Parier.
    \
        Sponsionem facere cum aliquo. Plin. Gager contre aucun.
    \
        Fit sponsio. Iuuenal. On gage, On parie. B.
    \
        Sponsione prouocare. Valer. Max. Vouloir gager. B.
    \
        Sponsio quae in verba facta est. Cic. Stipulation.
    \
        Sponsio voti. Cic. Un veu, La promesse qu'on fait à Dieu.

    Dictionarium latinogallicum > sponsio

См. также в других словарях:

  • gain — I. Gain, qu on escrit aussi Gaing, m. Signifie en premier lieu acquest et proufit fait de quelque chose que ce soit, comme Gain de marchandise, de jeu, d escriture, Quaestus, lucrum, compendium, l Italien dit, Guadagno, et l Espagnol Ganancia, Il …   Thresor de la langue françoyse

  • BENEFICIARII — Festo dicuntur, qui vacationem munerum habebant, beneficio, adeoque munificibus opponuntur. Hinc in veterib. Monumentis, Beneficiarii Praesidum, Praefectorum, Consulum, Proconsulum, et Legatorum Tribunorumque, inter quos Beneficiarii Tribunorum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • vivre — I. Vivre, Viuere, Peruiuere, AEtatem agere, siue degere, Auras viþtales carpere, Vitam agere, agitare, colere, incolere, degere, ducere, tolerare, Animam trahere, Esse in vita, Inter homiþnes agere, Ducere spiritum, Frui, Vita frui, Communi… …   Thresor de la langue françoyse

  • CONOPION — quidam e faece Atheniensi, curandis funeribus quaestum facere solitus: hic Phocionis cadaver sepeliri prohibitum, merccde acceptâ in Eleusinam deportavit, ibique igne ex agro Megarico sumptô concremavit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PHOCION — I. PHOCION Atheniensis, vir clarus, cognomento Bonus, discipulus Platonis et Xenocratis, semper pauper, cum ditissimus esse posset, propter frequentes ei delatos honores. Hic neque ridere, neque lacrimare ab ullo unquam est visus. Et in contione …   Hofmann J. Lexicon universale

  • prouffit — Prouffit, m. acut. (On devroit escrire Profict, par ce qu il vient de Profectus, nom verbal de Proficio) est gaing, augmentation, utilité, avancement, progrez, Vtilitas, Emolumentum, Quaestus, Lucrum, comme, Je ne fay pas mon profit de cela,… …   Thresor de la langue françoyse

  • despendre — Despendre, Dispendere, Erogare, Impensam facere, Sumptum facere, vel ponere. Prenez ce qui est en Dependre. Despendre et employer quoy que ce soit à quelque chose faire, Impendere Despendre, employer sa peine, Operam dependere. Columel. Despendre …   Thresor de la langue françoyse

  • train — I. Train, m. C est la suite, famille et bernage d un grand seigneur, Comitatus principis. Train en Venerie est un chemin fait aposté pour faire passer une beste parmy. Selon ce on dit, faire train à une beste, qui est couchant quelques rameaux d… …   Thresor de la langue françoyse

  • COLUMBAS volare docentes — Talmudicis Gap desc: Hebrew, apud Hebraeos infames erant. Scilicet quatuor hominum genera a testimoniis et iudiciis ob infamiam arcebant, Aleatores, Foeneratores, quaestum facientes ex anni Remissionis seu septimi frugibus et demum eos, qui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PAVUS — nomen de vocis sono habet, si Isidoro fides Origin. l. 12. dicitur Samius Publio Syro, apud Petron. Arbitrum, quia e Samo (ubi in Templo Iunonis Samiae alebantur) in alias transferrentur terras, ut e Menodoto Samio apud Athenaeum refertur:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ROMULUS — I. ROMULUS Consul cum Placido, an. Urb. Cond. 1095. II. ROMULUS Martis et Iliae filius, Numitoris nepos, Remi frater, eodem cum illo partu editus. Erat enim Numitori frater nomine Amulius praeferoci ingeniô, qui non contentus, fratri natu maiori… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»